تأثیر برخی از مواد نگاهدارنده شیمیایی و طبیعی در غلظت های کمتر از غلظت مهارکننده بر رشد لیستریا منوسیتوژنز جدا شده از شیر

چکیده نگهداری غذا امروزه شامل به کار بردن روشهایی جهت به حداقل رساندن آلودگی است که یکی از این راهها افزودن مواد نگاهدارنده غذایی می باشد. این مواد با دخالت در اعمال غشای سلولی، فعالیت آنزیمی یا ساختارهای ژنتیکی بر ریزسازواره ها اثر بازدارندگی دارند. در این تحقیق اثر مواد نگاهدارنده مختلف بر روی منحنی رشد باکتری لیستریا منوسیتوژنز جدا شده از شیر مورد بررسی قرار گرفت. به این صورت که ابتدا منحنی رشد باکتری در عدم حضور مواد نگاهدارنده رسم شد و سپس منحنی رشد باکتری در حضور اسید سیتریک که یک ماده نگاهدارنده شیمیایی است و نیزین که یک ماده نگاهدارنده طبیعی است در غلظت های کمتر از حداقل غلظت مهار کننده (sub-mic) رسم شد. همچنین منحنی رشد این باکتری در حضور اسید استیک و سیترات سدیم به طور توأم در غلظت های مختلف رسم شده و تغییرات ph در این مدت بررسی شد. لیستریا منوسیتوژنز در حضور هیچ یک از غلظت های  sub-micاسید سیتریک رشد نکرد که نشان دهنده حساسیت لیستریا منوسیتوژنز به اسید سیتریک است. این باکتری در حضور نیزین با حداقل غلظت مهار کننده (mic) رشدی نشان نداد. اما در غلظتهای کمتر با تأخیر 18 ساعته رشد کرد. اختلاف بین نمونه کنترل و سایر نمونه ها معنی دار است. همچنین اسید استیک و سیترات سدیم وقتی با هم استفاده شوند اثر یکدیگر را افزایش می دهند. طبق این آزمایشها لیستریا منوسیتوژنز جدا شده از غذا نسبت به غلظت های sub-mic برخی از مواد نگاهدارنده مقاومت نشان می دهد که پیشنهاد می شود از کاربرد غلظت های sub-mic اجتناب شود.